U liep gewoon door rood!

Op een dag afgewisseld door zon en regen verlaten we na een dankdienst in Nieuw-Vennep de kerk. We hebben afgesproken om lopend door het dorp achter de rouwauto aan naar de begraafplaats toe te wandelen. Om extra herkenbaar te zijn loop ik met mijn zwarte lange jas en hoed op voor de auto uit. Het is rustig in het verkeer en op twee kruisingen wandel ik voorzichtig langs het rode stoplicht om met respect en in alle rust toch niet te lang met alle mensen op de weg te lopen. Het aanwezige verkeer anticipeert er prima op en ongehinderd komen we bij de begraafplaats aan.

Na de teraardebestelling wandelen we over de stoep terug naar de ontmoetingsruimte van de kerk. De familie spreekt in de basis dankbaarheid uit voor de waardigheid waarmee de uitvaart is verlopen maar zorgt er toch voor dat ik een rood hoofd krijg. Met een glimlach zegt haar dochter: “Eén ding had onze moeder heel erg gevonden als zij dat bij leven had meegemaakt. Ze is in haar hele leven nog NOOIT langs een stoplicht gegaan wat op rood stond! Er was zelfs een keer een storing bij een stoplicht dat op rood bleef staan. Ze keerde uiteindelijk om en verkoos een andere weg. En nu, op haar laatste rit, zorgde u ervoor dat zij twee keer door rood ging…”. Mijn hoofd kleurt nog meer en krijgt bijna de kleur van een rood stoplicht. De familie zal het er vast jaren later nog over hebben….