Beschuit met muisjes & Feijenoord
Het is al weer enige tijd geleden dat wij gebeld werden om de hier gememoreerde uitvaart te verzorgen. “Mijn man is overleden na een periode van ziekte. Is het voor jullie mogelijk om de uitvaart bij mijn zoon en schoondochter thuis te bespreken? Mijn schoondochter is namelijk net bevallen en wij waren net voor het eerst opa en oma geworden”, aldus de echtgenote. Met een brok in mijn keel condoleer én feliciteer ik mevrouw. Het ene leven is net ten einde gekomen en het andere is net begonnen, hoe dubbel…
De volgende ochtend bel ik bij de zoon en schoondochter thuis aan en doet de kraamverzorgster open. Twee beroepsgroepen die niet vaak samenkomen maar toch ook overeenkomsten hebben, het zorg uit handen nemen na een behoorlijke verandering rond een mensenleven. Ik condoleer en feliciteer nu ook de zoon, dochter en schoondochter van het gezin en zit niet veel later tijdens de bespreking beschuit met muisjes te eten…
Als ik vraag wat voor iemand hun dierbare was vertelt de familie met glimmende ogen, zowel van verdriet en van trots, wat voor man hij was. Met name de woorden zorgzaam en humor komen naar voren en in die richting geven we de uitvaart ook vorm.
Op de dag van de uitvaart is de aula tot de laatste zitplaats bezet. Tijdens het welkom memoreer ik naar de melding van het overlijden en dat ik nog niet eerder heb meegemaakt dat zo kort na elkaar binnen een gezin het ene leven is gekomen en het andere is gegaan…
Als de kersverse vader (zoon van de overledene) zijn toespraak houdt doet hij dit in de vertellende vorm naar zijn pasgeboren kindje. “Zoon, als jij ouder bent, dan zal ik je vertellen over die keer dat ik met mijn vader naar de vuilstort ging. Wij moesten een grote oude koelkast wegbrengen die wij maar met moeite in de auto kregen. Spreekt mijn vader, jouw opa, daar aangekomen een medewerker aan: Volgens mij bent u niet sterk genoeg om die koelkast uit mijn auto te halen, dat redt u niet. Jawel hoor, zegt de spierbundel en tilt vervolgens de koelkast zo uit onze auto en zet hem in de witgoedcontainer. Scheelde ons een hoop sjouwwerk.” En zo somt de zoon tal van anekdotes op die hij, als zijn zoon ouder is, aan hem gaat vertellen.
Aan het einde van zijn toespraak vertelt hij afsluitend dat zijn vader groot Feijenoord fan was, maar op de dag voor zijn sterven aangeeft dat hij switcht naar Ajax. “Maar pap, je bent je hele leven al Feijenoord fan, dit ga je toch niet menen?” Geeft zijn vader aan: “Dan wordt er in ieder geval geen Feijenoord-fan, maar een Ajax-fan begraven” memoreert hij de woorden van zijn vader…
Na de begrafenis rijd ik naar huis. In mijn gedachten denk ik terug aan twee van de vele bijzondere momenten bij deze uitvaart: Tijdens de uitvaartbespreking zat ik aan de beschuit met muisjes en als de meest A-sportieve uitvaartverzorger, met totaal geen verstand van voetbal, denk ik terug aan deze bijzondere man, net opa geworden en tot de laatste dag Feijenoord-fan.
De brug over de ringvaart gaat open, ik zet de motor van de auto even uit en sluit heel even mijn ogen….