Laatste (verjaardags)vlucht

Op zijn verjaardag is meneer overleden. Laat op de avond komen we aan in Leiden en stappen we zijn met slingers versierde kamer binnen. Er staan ook veel miniatuur vliegtuigen. Meneer was gek van vliegtuigen, werkzaam geweest aan dat soort kisten, veteraan en altijd wel in voor een feestje.

Zijn leven mag gevierd worden vertelt de familie die buiten de kamer wacht als wij meneer van bed af op de brancard leggen. We kijken elkaar aan en denken beiden hetzelfde. Voorzichtig halen wij een slinger los en draperen die over de brancard. We zetten er ook een miniatuur vliegtuigje op en zo vertrekken we door een haag van medewerkers van het huis, die uit eerbetoon bij de uitgang staan. We horen grinnikend fluisteren dat het wel bij meneer past, met een slinger & een vliegtuig bovenop de brancard op je verjaardag aan je laatste vlucht beginnen…

Tijdens de bespreking de volgende ochtend komt naar voren hoe mooi het zou zijn als we op de dag van de uitvaart na de plechtigheid kunnen toasten op zijn leven bij zonsondergang. Dit is mogelijk bij crematorium Haarlemmermeer en we spreken af daar op vrijdagavond de uitvaart te laten plaatsvinden. Ook maken we de afspraak om op weg van het uitvaartcentrum nog één keer via het woonhuis een mooie route te rijden langs de start- en landingsbanen van Schiphol.

Die vrijdagavond staat meneer nog één keer in het middelpunt in de aula. Op de kist een prachtig bloemstuk van een vliegtuig en zijn veteranen pet. We horen mooie toespraken en zien indrukwekkende foto’s. Aan het einde van de dienst mag ik ter afsluiting zijn veteranen pet aan de weduwe geven. In de ontvangkamer brengen we een toast uit op zijn leven, zien de zon die langzaam ondergaat, een dankbare familie én heel in de verte een wegvliegend vliegtuig…

Na de uitvaart rijd ik naar huis met het prachtige muziekstuk van John Denver in gedachten: Fly away, fly away, fly away…